Sieć franczyzowa określa pewne ramy

Ewelina Adamczyk: Może Pan opowiedzieć o swojej pracy w korporacji? Czym się Pan tam zajmował? Ile lat spędził Pan w tej firmie?

Jacek Kołacz: Jestem człowiekiem o dość bogatej i różnorodnej karierze zawodowej, która przebiegała bardzo różnymi, często krętymi, ale zawsze pełnymi wyzwań drogami. Można powiedzieć, że jestem osobą, która sporo w życiu widziała i z niejednego pieca chleb jadła. Pracowałem w kilku korporacjach w branżach związanych z przetwórstwem metali (głównie stal i aluminium), ale również w logistyce, magazynowaniu, handlu internetowym czy usługach. Pełniłem tam różne funkcje, począwszy od Doradcy Techniczno-Handlowego, Dyrektora Eksportu, Dyrektora Sprzedaży, Dyrektora Operacyjnego aż do Menedżera Zarządzającego polskim oddziałem niemieckiego koncernu. Firmy, w których pracowałem to były duże, międzynarodowe organizacje.

Cała moja zawodowa przygoda rozpoczęła się w bardzo szczególnej korporacji, jaką niewątpliwie jest lotnictwo wojskowe, gdzie spędziłem kilkanaście lat będąc inżynierem eskadry - szefem personelu naziemnego eskadry lotniczej. Do swojego dorosłego, zawodowego życia wystartowałem od razu z „wysokiego C”, zaraz po skończeniu uczelni, gdzie w pułku lotniczym od pierwszego dnia otrzymałem zadanie zapewnienia bezpieczeństwa lotów i obsługi technicznej kilkudziesięciu samolotów, kierując zespołem 50 techników i mechaników, w większości starszych ode mnie. Była to niezła szkoła życia i odpowiedzialności. W sumie, zanim zdecydowałem się rozpocząć własną działalność gospodarczą, spędziłem 28 lat w różnego rodzaju korporacjach i firmach.

 Z wykształcenia jestem inżynierem lotnictwa, absolwentem Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, kilku rodzajów studiów podyplomowych (m.in. na Uniwersytecie Łódzkim, Szkole Głównej Handlowej) oraz Executive MBA na Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie.

E.A: Pamięta Pan moment, kiedy postanowił Pan zrezygnować z pracy w korporacji? Jakie były powody tej decyzji?

J.K.: Codziennie każdy z nas musi podejmować decyzje i dokonywać wyborów, mniejszych czy większych, ale zawsze mających wpływ na to, co będziemy dalej robili i jak będą wyglądały nasze losy. Są jednak takie chwile szczególne, momenty zwrotne, które decydują o całej reszcie naszego życia. Ja oczywiście też miałem kilka takich kamieni milowych, momentów, w których podejmowałem decyzje, które zaważyły o dalszych losach nie tylko moich, ale całej naszej rodziny. Wszystkie pamiętam oczywiście bardzo dokładnie, pamiętam proces myślowy, ale także emocje, jakie towarzyszyły podejmowaniu takich decyzji. Jednym z takich momentów była chwila, kiedy uświadomiłem sobie, że mam już na tyle doświadczenia, umiejętności i kwalifikacji, że warto spróbować zbudować własną firmę. Właściwie zawsze, gdzieś z tyłu głowy kołatała mi taka myśl, żeby zbudować coś własnego, zostawić, coś, co przetrwa mnie i będzie mogło być kontynuowane przez moje dzieci. Myślę, że moment, w którym nastąpiła realizacja tego pomysłu też nie był przypadkowy. W tym roku mój syn ukończył Politechnikę Łódzką i jako świeżo upieczony inżynier zastanawiał się, co dalej ze sobą począć. Postanowiliśmy razem uruchomić własną działalność.